Κάθε χρόνο, την ίδια ημέρα, σύσσωμος ο Ελληνισμός βιώνει ξανά την αποτρόπαιη τουρκική στρατιωτική εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974, την αφετηρία της βάρβαρης κατοχής μεγάλου τμήματος της Κύπρου, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας.
Δεν ξεχνάμε τα θύματα, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που αντιστάθηκαν στον εισβολέα με απαράμιλλη αυτοθυσία.
Τους πεσόντες, που έδωσαν τη ζωή τους στο όνομα της ελευθερίας.
Τους αγνοούμενους, που η διακρίβωση της τύχης τους ταλανίζει πάντα τις οικογένειές τους και όλους μας.
Τους ξεριζωμένους, που εξακολουθούν να βιώνουν τις τραγικές συνέπειες της εισβολής.
Ενός εγκλήματος μαζικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που οδήγησε στον βίαιο διαχωρισμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Ενός εγκλήματος, που καταδικάστηκε από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας.
Τότε, όπως και σήμερα, 47 χρόνια μετά, Ελλάδα και Κύπρος παραμένουν ενωμένες.
Με αδελφική συνεργασία, διαρκή συντονισμό και ακλόνητη προσήλωση στη διεθνή νομιμότητα, αταλάντευτος εθνικός μας στόχος και ύψιστη προτεραιότητα παραμένει η λύση του Κυπριακού Ζητήματος, στη βάση των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Ενωμένοι αντιμετωπίζουμε τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή αλλά και τις απόπειρες της Τουρκίας να υπονομεύσει τις προσπάθειες του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων επίλυσης του Κυπριακού.
Ενωμένοι αντιμετωπίζουμε τη διευρυνόμενη τουρκική επιθετικότητα και παραβατικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Τις απόπειρες δημιουργίας νέων τετελεσμένων και επέκτασης της κατοχής στην περιοχή των Βαρωσίων.
Τις απόπειρες επέκτασης της παράνομης στρατιωτικής και ναυτικής τους παρουσίας.
H δικαίωση του αγώνα για την επανένωση και την αποκατάσταση της ακεραιότητας και της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί εθνικό μας χρέος.
