Μήνας: Ιανουάριος 2020

Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020, ο Κήπος του Προεδρικού Μεγάρου θα παραμείνει κλειστός για το κοινό.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, θα παραθέσει δεξίωση προς τιμήν του Διπλωματικού Σώματος την Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα 12:00, στο Προεδρικό Μέγαρο.

Με ιδιαίτερη χαρά συμμετέχω και σε αυτό τον Τηλεμαραθώνιο που οργανώνει η ΕΡΤ για το Χαμόγελο του Παιδιού. Το έπραξα πάντοτε κατά την διάρκεια της θητείας μου και θέλω να διαβεβαιώσω τον κ.Γιαννόπουλο ότι θα το πράττω και μετά την λήξη της θητείας μου. Διότι αυτό το οποίο πράττω από την πλευρά μου είναι ένα οφειλόμενο χρέος απέναντι στο Χαμόγελο του Παιδιού. Δεν πρόκειται για χάρη- το τονίζω – πρόκειται για χρέος, το οποίο οφείλουμε και οφείλω στο Χαμόγελο του Παιδιού για την πολύ μεγάλη προσφορά του, την προσφορά του στο Παιδί, την προσφορά του στον Άνθρωπο. Και ιδίως προσφορά η οποία εκδηλώθηκε σε πολύ δύσκολες στιγμές, όταν και το Χαμόγελο του Παιδιού είχε τεράστια προβλήματα τα οποία δεν υπολόγισε, αλλά στάθηκε πάντα στο ύψος των περιστάσεων όπως είχε προσδιορίσει από την αρχή την αποστολή του. Εύχομαι να βρει πολλούς μιμητές το Χαμόγελο του Παιδιού. Κυρίως όμως θέλω να καλέσω όλους να συμπαρίστανται συνεχώς σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια. Θέλω δε να τονίσω ότι ευελπιστώ πως και η Πολιτεία επιτέλους θα πράξει αυτό που αναλογεί στο Χαμόγελο του Παιδιού ώστε να μην έχει βάρη, ιδίως δημόσια βάρη, τα οποία δεν ταιριάζουν σε οργανώσεις όπως το Χαμόγελο του Παιδιού οι οποίες προσφέρουν τόσα πολλά στην Κοινωνία. Και αυτό – το επισημαίνω – είναι και συνταγματική επιταγή με βάση την αρχή της ισότητας. Και πάλι καλή δύναμη, καλή επιτυχία σε όλη την προσπάθεια. Και κ. Γιαννόπουλε, φίλε Κώστα, το λέω για μιαν ακόμη φορά: Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος.

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση χαιρετίζω το Συνέδριό σας, του οποίου η θεματική είναι τόσο περισσότερο ενδιαφέρουσα και επίκαιρη, όσο θίγει ένα ζήτημα που πρέπει ν’ απασχολεί διαρκώς στην Χώρα μας τον Δημόσιο Τομέα. Πρόκειται για το ζήτημα της μεταφοράς, κατά κάποιο τρόπο, lato sensu «τεχνογνωσίας» από τον Ιδιωτικό Τομέα στον Δημόσιο, προκειμένου ο τελευταίος να λειτουργεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα. Και στο πλαίσιο αυτό ας μου επιτραπεί να επικεντρώσω τον χαιρετισμό μου στο πώς η ως άνω «μεταφορά τεχνογνωσίας» από τον Ιδιωτικό στον Δημόσιο Τομέα μπορεί να συμβάλλει θετικά κατ’ εξοχήν στην επίτευξη ενός καίριου, για την όλη πορεία της Οικονομίας μας, στόχου, ήτοι του στόχου της Ανάπτυξης, μέσω Μεταρρυθμίσεων, όπως άλλωστε το έπραξα πριν λίγες μέρες, στις 22.1.2020, μιλώντας σε αντίστοιχο Συνέδριο της Εταιρείας Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων.

1. Είναι προφανές ότι ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών μεταξύ ανώτατων στελεχών του Δημόσιου Τομέα -και κυρίως της Δημόσιας Διοίκησης- και του Ιδιωτικού Τομέα καθιστά ευχερέστερο τον σχεδιασμό και την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων στον Δημόσιο Τομέα. Τούτο οφείλεται ιδίως στην πολύτιμη εμπειρία, που έχουν προηγουμένως αποκτήσει επιτυχημένα στελέχη του Ιδιωτικού Τομέα και η οποία μπορεί να εξοπλίσει τα στελέχη του Δημόσιου Τομέα με τ’ αντίστοιχα σημαντικά διοικητικά εφόδια. Ειδικότερα:

Α. Η ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών, κυρίως με την μορφή βέλτιστων πρακτικών, ωφελεί και τις δύο πλευρές, πρωτίστως δε την Δημόσια Διοίκηση, όπου για ποικίλους λόγους η υιοθέτηση καινοτομιών και προοδευτικών δράσεων επέρχεται με βραδύτητα, σε σχέση με την αμεσότητα δράσεων που παρουσιάζει ο Ιδιωτικός Τομέας. Και εδώ ο ρόλος των επιτελικών στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης, όπως και ο ρόλος των managers του Ιδιωτικού Τομέα, είναι αποφασιστικός.

Β. Η παρουσίαση, συνεπώς, ιδεών και δοκιμασμένων βέλτιστων πρακτικών του Ιδιωτικού Τομέα, ανοίγει ελκυστικούς ορίζοντες δράσης των επιτελικών στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης για αντίστοιχες εφαρμογές ή προσαρμογές που αναβαθμίζουν την λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και βελτιώνουν την ποιότητα των παρεχόμενων από αυτήν υπηρεσιών σε πολίτες και επιχειρήσεις, καθώς και την αποτελεσματικότητά της. Έτσι, η ωφέλεια από την ως άνω όσμωση μεταξύ Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα ευνοεί και τους δύο τομείς και αυτή πρέπει να είναι και η τελική στόχευση της συνεργασίας.

Γ. Ακόμη, η συμβολή της ψηφιακής τεχνολογίας στην Δημόσια Διοίκηση δεν προσφέρει μόνο τα μέσα για αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας στην εξυπηρέτηση του Πολίτη, αλλά παρέχει και τεράστιο εύρος εφαρμογών σε ποικίλους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης. Η ψηφιακή τεχνολογία -βεβαίως πάντοτε υπό τον όρο ότι γίνονται απολύτως σεβαστά τα κάθε είδους Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου, τα οποία θα μπορούσαν, εν δυνάμει, να πληγούν από χρήσεις της τεχνολογικής εξέλιξης- αποτελεί σήμερα καταλύτη καινοτόμων εξελίξεων που αναβαθμίζουν την λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, επιταχύνουν θεαματικά τους χρόνους δράσης, αντικειμενικοποιούν διαδικασίες με όλα τα εντεύθεν οφέλη για πολίτες και επιχειρήσεις, κυρίως δε αλλάζουν βαθμιαία την παραδοσιακή στάση και νοοτροπία των υπαλλήλων προς την ψηφιακή παιδεία του εγγύς μέλλοντος.

2. Επιτρέψατέ μου να επιμείνω, δι’ ολίγων, στην εξής επισήμανση, την οποία θεωρώ στοιχειωδώς αναγκαία ως προς τα όρια που έχει η προαναφερόμενη «μεταφορά τεχνογνωσίας» από τον Ιδιωτικό στον Δημόσιο τομέα, πρωτίστως δε στην Δημόσια Διοίκηση και στα στελέχη της.

Α. Οι μέθοδοι του Ιδιωτικού Τομέα μπορούν να «μπολιάσουν» τον Δημόσιο Τομέα μόνο στο μέτρο που δεν έρχονται σε αντίθεση μα τους κανόνες -οι κυριότεροι εκ των οποίων θεσμοθετούνται από το Σύνταγμα- του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας. Και στο σημείο αυτό υπενθυμίζω την βασική διαφορά, η οποία υφίσταται μεταξύ της νομιμότητας των πράξεων και ενεργειών των στελεχών του Ιδιωτικού Τομέα, και της νομιμότητας των πράξεων και ενεργειών των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης:

Β. Τα στελέχη του Ιδιωτικού Τομέα μπορούν -τουλάχιστον κατά κανόνα- να δρουν ελευθέρως, εφόσον δεν παραβιάζουν τους κανόνες, τους οποίους καθιερώνει το Ιδιωτικό Δίκαιο ως προς την ρύθμιση των μεταξύ ιδιωτών, φυσικών ή νομικών προσώπων, σχέσεων. Όλως αντιθέτως, τα όργανα της Δημόσιας Διοίκησης, κατά το πνεύμα του Κράτους Δικαίου και της εξ αυτού απορρέουσας Αρχής της Νομιμότητας, μπορούν να ενεργούν, είτε κατά διακριτή ευχέρεια είτε κατά δέσμια αρμοδιότητα, μόνον εντός του κανονιστικού πλαισίου, το οποίο διαγράφουν οι κανόνες δικαίου που καθορίζουν την αντίστοιχη αρμοδιότητα των διοικητικών οργάνων.

Γ. Στο σημείο όμως αυτό οφείλω να τονίσω ότι ο διάλογος μεταξύ στελεχών του Δημόσιου και του Ιδιωτικού Τομέα επιτρέπει στα τελευταία ν’ αποκτήσουν και την επίγνωση της αλήθειας πως η κατανόηση της σημασίας του Δημόσιου Συμφέροντος τους είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Και τούτο διότι τα στελέχη του Ιδιωτικού Τομέα πρέπει να εμφορούνται από την νοοτροπία ότι η εν γένει επιχειρηματική δραστηριότητα δεν μπορεί ν’ αναπτύσσεται με τρόπο, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τον πυρήνα του Δημόσιου Συμφέροντος και τις επιταγές του, όπως άλλωστε προκύπτει από την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή ιδίως των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 1 και 25 παρ. 2 επ. του Συντάγματος.

Με τις σκέψεις αυτές σας συγχαίρω για την οργάνωση του Συνεδρίου και εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του.

Με αισθήματα ιδιαίτερης ικανοποίησης παρίσταμαι σήμερα στην παρουσίαση της έκδοσης των Πρακτικών της Διεθνούς Ημερίδας, η οποία είχε διεξαχθεί στις 15.4.2019 με θέμα: «Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα». Ευχαριστώ και συγχαίρω, ταυτοχρόνως, την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κα Λίνα Μενδώνη και, ιδίως, την Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO κα Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την πρωτοβουλία της έκδοσης αυτής, δοθέντος μάλιστα ότι η ως άνω Ημερίδα είναι ένας πραγματικός σταθμός στην τεκμηρίωση και διεθνοποίηση του όλου κοινού μας αγώνα για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, ήτοι για την επίτευξη ενός Εθνικού, κυριολεκτικώς, στόχου. Στο σημείο αυτό περιορίζομαι να συνοψίσω όσα είχα τονίσει στην προαναφερόμενη Ημερίδα για το δίκαιο αίτημά μας, που στοχεύει στην επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα.

1. Όπως επανειλημμένως έχω επισημάνει, μεταξύ των Μνημείων της Ελληνικής Αρχαιότητας, που συνθέτουν τον πυρήνα της όλης Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, κορυφαία θέση κατέχει ο Παρθενώνας. Και τούτο διότι, κατά κοινή πλέον ομολογία, ο Παρθενώνας συμβολίζει, με ανεπανάληπτο μάλιστα τρόπο, την αφετηρία και την κοιτίδα του εν γένει Δυτικού Πολιτισμού, συγκεκριμένα δε την αφετηρία και την κοιτίδα τόσο των Πνευματικών μας καταβολών όσο και των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας μας.

2. Πριν απ’ όλα είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι τα Γλυπτά αυτά ανήκουν, δικαιωματικώς και πολιτισμικώς, στον Παρθενώνα και στα Μνημεία του. Και τούτο διότι χωρίς τα Γλυπτά αυτά ο Παρθενώνας, βαριά λαβωμένος από μιαν ιερόσυλη πράξη βανδαλισμού και λεηλασίας του Έλγιν, που καλύπτεται εδώ και πάνω από δύο αιώνες εκ μέρους του Βρετανικού Μουσείου υπό την λεοντή μιας, δήθεν, «αρχαιολατρίας», η οποία πλήττει ευθέως την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, δεν μπορεί να συμβολίσει και, επέκεινα, να εκπέμψει προς την Ανθρωπότητα το αιώνιο, αειθαλές και μοναδικό πολιτισμικό μήνυμα που του αναλογεί.

3. Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω, ότι το αίτημά μας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είχε, ήδη από το 1943, έναν «απρόσμενο» σύμμαχο στο πρόσωπο του Λόρδου Kenneth Clark, ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων Ιστορικών Τέχνης του 20^ου αιώνα, κυρίως ως συγγραφέας έργων για την σημειολογία της Ευρωπαϊκής Γλυπτικής, καθώς και για τους Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μποτιτσέλι και Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα.

Α. Και ο οποίος, υπό την ιδιότητά του αυτή, μετείχε στην διοίκηση των σημαντικότερων σχετικών Βρετανικών Ιδρυμάτων, όπως π.χ. στο Βρετανικό Μουσείο, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο, στην Βασιλική Όπερα, ενώ, επιπλέον, διετέλεσε Έφορος της Βασιλικής Συλλογής των Ανακτόρων του Ουίνδσορ. Βασική πηγή, από την οποία προκύπτει η κατά τ’ ανωτέρω «συνηγορία» του Λόρδου Kenneth Clark, είναι η μελέτη του James Stourton, «Kenneth Clark, Life, Artand Civilisation», (έκδ. William Collins, London, 2017, σελ. 318). Σε αυτή την μελέτη καταγράφεται μια επιστολή του KennethClark, με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 1943 -ήτοι μέσα στην δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- προς τον Ιρλανδό Καθηγητή και διάσημο Ιστορικό Τέχνης ThomasBodkin, η οποία φυλάσσεται στην Tate Gallery του Λονδίνου.

Β. Σταχυολογώ, από την ως άνω επιστολή, το ακόλουθο απόσπασμα: «Κατά τρόπο παράλογο, είμαι υπέρ της επιστροφής των Ελγινείων στην Ελλάδα. Όχι όμως για να επανατοποθετηθούν στον Παρθενώνα, αλλά για να εκτεθούν σ’ ένα όμορφο κτίριο στην άκρη της Ακρόπολης, την κατασκευή του οποίου, νομίζω, θα έπρεπε να πληρώσει η Βρετανική Κυβέρνηση. Θα το έκανα για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, ως έκφραση της υποχρέωσής μας στην Ελλάδα». (Tate, 8212, 1-1-17). Με βάση αυτό το παράδειγμα μπορεί κανείς να κρίνει πόση ευγένεια ψυχής και ποιό μέγεθος πολιτιστικού ήθους εκπροσωπεί, εν ονόματι της παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας, ο Kenneth Clark, εκφράζοντας έτσι και τον σεβασμό του στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά και στις ρίζες του Πολιτισμού μας. Και πόσο «μίζερη» και εντελώς ανάξια της ως άνω παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας είναι η στάση των υπευθύνων του Βρετανικού Μουσείου σήμερα, οι οποίοι, κατ’ αποτέλεσμα, αναδεικνύονται αφενός κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την υπεράσπιση της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του κοινού μας Πολιτισμού. Και, αφετέρου, αμετανόητοι συνεργοί του εγκληματικού πολιτιστικού ανοσιουργήματος του Έλγιν.

4. Ως προς την παγκόσμιας πολιτισμικής εμβέλειας μοναδικότητα του Παρθενώνα και των Μνημείων του, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς επί μακρόν. Πρόκειται για αυταπόδεικτη αλήθεια, η οποία εδράζεται σ’ ακλόνητα τεκμήρια. Γι’ αυτό μένω μόνο στην πιο απτή αλλά και πιο ηχηρή μαρτυρία, που συμπυκνώνει με απαράμιλλο τρόπο όλη αυτή την επιχειρηματολογία, ήτοι στην μαρτυρία του Αντρέ Μαλρώ, η οποία εμπεριέχεται στην μνημειώδη ομιλία του της 28^ης Μαΐου 1959, όταν εκπροσώπησε τη Γαλλική Κυβέρνηση κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης:

Α. Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Αντρέ Μαλρώ είχε επισημάνει, βασιζόμενος στην Παγκόσμια πολιτισμική εμβέλεια του Παρθενώνα και στα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα με τα οποία πλέον το μήνυμα – έκκληση του Περικλέους μπορεί να εκπέμπεται σ’ ολόκληρη την Ανθρωπότητα: «Ο πρώτος παγκόσμιος πολιτισμός άρχισε».

Β. Κι αμέσως στην συνέχεια ο Αντρέ Μαλρώ, με την imperatorial brevitas που χαρακτηρίζει τον λόγο του, αποθεώνει την μοναδικότητα του αναλλοίωτου στους αιώνες και πανανθρώπινου μηνύματος του Παρθενώνα με τις εξής φράσεις: «Μέσω αυτού του πολιτισμού και προς δόξαν του φωταγωγείται η Ακρόπολη, η οποία καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα που κανείς άλλος πολιτισμός δεν έθεσε. Το πνεύμα της Ελλάδας εμφανίστηκε αρκετές φορές στον κόσμο, δεν ήταν όμως πάντοτε το ίδιο. Ήταν λαμπρό στην Αναγέννηση, πόσο μάλλον που η Αναγέννηση πολύ λίγο γνώριζε την Ασία^· είναι εξίσου λαμπρό και συνταρακτικό σήμερα, που γνωρίζουμε την Ασία. Σε λίγο καιρό, θεάματα όπως αυτό θα ζωντανέψουν τα μνημεία της Αιγύπτου και της Ινδίας, θα δώσουν φωνή στα φαντάσματα όλων των στοιχειωμένων τόπων. Η Ακρόπολη όμως είναι ο μοναδικός τόπος του κόσμου που κατοικείται ταυτόχρονα από το πνεύμα και από το θάρρος».

Γ. Τέλος, λίγο πιο κάτω ο Αντρέ Μαλρώ προσδιορίζει, μέσω του μηνύματος του Παρθενώνα, την ουσία του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, ως συστατικού στοιχείου του διαχρονικού Παγκόσμιου Πολιτισμού: «Δεν θα πάψουμε ποτέ να το διακηρύσσουμε: Ό,τι σημαίνει για μας η τόσο συγκεχυμένη λέξη παιδεία –το σύνολο των έργων της τέχνης και του πνεύματος- η Ελλάδα το μετέτρεψε, προς δόξαν της, σε μείζον μέσον διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου. Είναι ο πρώτος πολιτισμός χωρίς ιερό βιβλίο, όπου η λέξη ευφυΐα σήμαινε να θέτεις ερωτήματα. Ερωτήματα που έμελλε να γεννήσουν την κατάκτηση του κόσμου από το πνεύμα, της μοίρας από την τραγωδία, του θείου από την τέχνη και τον άνθρωπο».

Μ’ αυτές τις λίγες σκέψεις –που θεωρώ ότι λόγω του αυτονόητου νοήματός τους δεν χρειάζονται άλλη επεξήγηση- θέλω, καταλήγοντας, και να σας ευχαριστήσω εκ νέου για την συμπόρευση στον Αγώνα υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα αλλά και να σας διαβεβαιώσω ξανά πως η αιτία για την οποία αγωνιζόμαστε είναι θεσμικώς δίκαιη και ηθικώς επιβεβλημένη, στο όνομα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πιστεύω δε ότι δικαίως η σημερινή εκδήλωση σηματοδοτεί την έναρξη του έτους «Μελίνα Μερκούρη», αν αναλογισθούμε τον κορυφαίο ρόλο της Μελίνας στον αγώνα για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Κατά την συνεδρίασή της 22ας Ιανουαρίου 2020 στην Λωζάνη, η Εκτελεστική Επιτροπή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής αποφάσισε την απονομή στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Προκόπιο Παυλόπουλο του Χρυσού Μεταλλίου της Ολυμπιακής Αξίας «για την τεράστια συμβολή του στο Ολυμπιακό Κίνημα, στις Ολυμπιακές Αξίες και στην Ολυμπιακή Κληρονομιά».

Η απονομή της διάκρισης αυτής στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο θα γίνει από τον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Thomas Bach, πριν από την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο.

Είχα μια ιδιαίτερα εγκάρδια συνάντηση με τον φίλο Πρόεδρο του Κράτους του Ισραήλ κ.Ρούβεν Ρίβλιν. Κατά την συνάντηση αυτή τον διαβεβαίωσα ότι η εδώ παρουσία μου, ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, συνιστά έμπρακτη και ειλικρινή συμμετοχή του Ελληνικού Λαού σε αυτές τις εμβληματικές εκδηλώσεις μνήμης για το Ολοκαύτωμα αλλά και στον διεθνή αγώνα εναντίον του αντισημιτισμού. (περισσότερα…)

Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020, ο Κήπος του Προεδρικού Μεγάρου θα παραμείνει κλειστός για το κοινό.

Μακαριώτατε,

η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται στο πλευρό σας και στο πλευρό του Παλαίφατου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στον αγώνα σας για την υπεράσπιση των αρχών και αξιών της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Και στο πλαίσιο αυτό προσβλέπουμε, αναφέροντας ως κορυφαίο παράδειγμα εκείνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην αμέριστη στήριξή σας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στον δικό του αγώνα για την εκπροσώπηση και στήριξη των απανταχού Ορθοδόξων Χριστιανών, ιδίως στους σημερινούς χαλεπούς και ταραγμένους καιρούς μας.  

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οφείλω να σας ευχαριστήσω θερμώς για την σημερινή παρουσία σας στην Προεδρία της Δημοκρατίας και θέλω να σας συγχαρώ για το όλο έργο του Διεθνούς Κέντρου Nizami. Οφείλω επίσης να τονίσω ότι σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς το Διεθνές Κέντρο Nizami επιτελεί μια πολύ δύσκολη αποστολή, πολύπλευρη, πολυσήμαντη. Επιπλέον δε οφείλω να εξάρω το θέμα το οποίο απασχόλησε την Ημερίδα που διοργανώσατε εδώ, στην Αθήνα: Το ζήτημα της Κλιματικής Αλλαγής, σε συνδυασμό με την προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Μεσόγειο. Η προσφορά σας είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο η προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Μεσόγειο ξεπερνά την Μεσόγειο, είναι μια Παγκόσμια αποστολή, δοθέντος ότι η Πολιτιστική Κληρονομιά της Μεσογείου αφορά τον Παγκόσμιο Πολιτισμό. Η Μεσόγειος είναι σταυροδρόμι Πολιτισμών και ως σταυροδρόμι Πολιτισμών έχει Μνημεία τα οποία αφορούν τον Κόσμο ολόκληρο. Είναι και ένα παράδειγμα, νομίζω – γιατί είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο – για το τι πρέπει να κάνουμε στο μέλλον ώστε, μαζί με την βελτίωση της ποιότητας ζωής, να περισώσουμε ό,τι είναι πολύτιμο από την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας. (περισσότερα…)